Doktori, diplomate, prevodioci, pa čak i utovarivači. Čime su se bavili veliki klasici ruske književnosti?

Aleksandar Griboedov – diplomata, kompozitor, muzičar

Mnogi plemići 18. i 19. vijeka, posebno prestonički aristokrati, mogli su pisati poeziju, svirati, crtati, plesati. Učenje različitih vrsta umjetnosti bilo je dio odgoja plemstva. Aleksandar Gribojedov, najpoznatiji kao autor komedije u stihovima „Teško od pameti“, takođe je bio veliki kompozitor i muzičar. Međutim, njegovo glavno zanimanje bila je javna služba – radio je kao sekretar na Visokoj školi za vanjske poslove. Odbijajući da prisustvuje ruskoj misiji u Americi, gdje je svojevremeno bio angažovan, dugi niz godina služio je u ruskoj diplomatskoj misiji u Persiji. Tamo je tragično poginuo u napadu na rusku ambasadu u Teheranu.

Aleksandar Puškin – državni i sudski službenik

Puškin je završio prestižnu obrazovnu instituciju – Carski licej u Carskom selu i postavljen je da služi u Ministarstvu za spoljne poslove. Ubrzo je prognan na jug Rusije zbog svoje slobodoumne poezije, ali je i tamo bio službeno u vladinoj službi u uredu lokalnog generalnog guvernera. Nakon povratka iz egzila, Puškin je formalno vraćen u službu u Moskvi. Međutim, bilo mu je dozvoljeno da se bavi istorijom i pisanjem – prikupljao je materijale za knjigu o Petru Velikom i radio na Istoriji pobune Pugačova. Kasnije je car Nikola odlučio da pjesnika pozove u Sankt Peterburg. Dodijelio mu je sudski čin, iako prilično nizak za njegove godine i položaj, što je Puškina razbjesnilo. Osim toga, više nije mogao raditi u arhivu, ali je bilo nemoguće osporiti carsku odluku.

Mihail Ljermontov – vojnik

Glavni ruski pjesnik romantizma služio je u Husarskom puku i pojavljuje se u husarskoj uniformi na svojim najpoznatijim portretima. Zbog pjesme ,,Smrt pjesnika“ Ljermontov je degradiran i poslat da služi na Kavkazu. Ovu pjemsu napisao je nakon Puškinovog kobnog duela. Izgnanstvo i planinski krajolik pozitivno su uticali na njegovu poeziju, dajući inspiraciju za veliku pjesmu „Demon“, kao i zaplete i autentične detalje za roman „Junak našeg vremena“. Na Kavkazu je poginuo u dvoboju u dobi od 26 godina.

Anton Čehov – doktor

Predstavnik kratke forme i priče diplomirao je na Medicinskom fakultetu Moskovskog univerziteta (i objavio svoju prvu priču još kao student). Radio je kao ljekar u bolnici u blizini Moskve, a zatim je primao pacijente u svojoj kući. Čak i kada je imao pravi književni uspeh, nije prestao da se bavi medicinom. Čehov je organizovao ambulantu na svom imanju Melikhovo, gdje je besplatno pružao medicinsku njegu seljacima. Aktivno se borio i protiv epidemije kolere i prevencije bolesti; osim toga, zanimala ga je medicinska nauka i pratio njen napredak i novosti. Čehov je napustio praksu pred kraj života, kada je otišao na Krim razboljevši od tuberkuloze.

Maksim Gorki- šegrt, nosač, pisar, pekarski radnik, ikonopisac

Gorki potiče iz osiromašene radničke porodice. Radio je kao šegrt, nosač, pisar, pekarski radnik, ikonopisac, statist putujućeg pozorišta. 1902. godine je izabran za počasnoga člana Ruske akademije. Bio je aktivan u nastajanju marksističkog komunističkog pokreta. Javno se suprotstavljao carskom režimu te se neko vrijeme usko povezivao s Lenjinom i Bogdanovljevim boljševičkim krilom partije. Značajan dio svog života bio je prognan iz Rusije i kasnije Sovjetskog Saveza. Godine 1932. vratio se u SSSR na poziv Josipa Staljina i tamo je živio do svoje smrti 1936. godine Nakon povratka službeno je proglašen utemeljiteljem socrealizma. Uprkos njegovoj službenoj reputaciji, odnosi Gorkog sa sovjetskim režimom bili su prilično teški.

Mihail Bulgakov – doktor

Još jedan uspješan doktor pisac u ruskoj književnosti je Mihail Bulgakov. Svoju medicinsku praksu opisao je u nekoliko djela, uključujući ,,Bilješke mladog doktora“s’ i kratku priču ,,Morfijum„, adaptiranu u TV emisiju s Danielom Radcliffeom u glavnoj ulozi. Još jedan poznati Bulgakovljev lik, profesor Preobraženski iz romana ,,Pseće srce“, zasnovan je na piščevom ujaku, koji je na mnogo načina uticao na njega da postane doktor. Bulgakov je radio kao ljekar na frontu u Prvom svjetskom ratu, a imao je i privatnu praksu kao ljekar veneričnih bolesti. Dvadesetih godina 20. vijeka preselio se u Moskvu i zapravo napustio svoju praksu, odlučivši se posvetiti pisanju i pisanju drama.

Boris Pasternak – prevodilac

U sovjetsko doba, da bi se bavilo pisanjem, trebalo je postati član Saveza sovjetskih pisaca i sarađivati ​​sa zvaničnim izdanjima. Cenzura nije dozvolila štampanje mnogih dela, a neki pisci su mogli biti potpuno zabranjeni. Koliko god puta stajali na pragovima izdavača i časopisa, nisu objavljeni. Stoga su mnogi autori bili primorani da rade kao prevodioci. Kako je Pasternakova poezija i beletristika bila zabranjena cenzurom, morao je da radi kao prevodilac i poznavajući nekoliko jezika uspješno je uveo na ruski jezik majstore poput Šekspira, Getea, Bajrona, Rilkea i Verlena, kao i niz gruzijskih pesnika.

Gaito Gazdanov – utovarivač i taksista

Nakon Revolucije 1917. Gazdanov se u građanskom ratu našao na strani protivnika boljševika, „bijelih“ monarhista. Morao je pobjeći iz zemlje i veći dio života proveo je u Parizu, gdje je tražio egzistenciju i koristio svaku priliku da zaradi novac. Radio je kao utovarač, bravar, domar i učitelj ruskog. Ponekad je morao čak i da provodi noći na ulici, jer nije imao novca da plati kiriju. Gazdanov je opisao svoje borbe i život u pariskom siromaštvu u knjizi „Noćni putevi“. Čak i kada su njegovi književni eksperimenti počeli da donose novac, noću je radio kao taksista.