Vladimir Majakovski (1893-1930) bio je jedan od najuticajnijih i najprovokativnijih ruskih pjesnika i revolucionara u 20. vijeku. Bio je glavni predstavnik futurizma u Rusiji, često se smatrajući ,,vođom futurista“.

Majakovski se rodio u Bežeckoj oblasti Rusije (Gruzija), a njegova karijera kao pjesnika i revolucionara počela je tokom Prvog svjetskog rata. Bio je aktivan u komunističkoj partiji i bio je jedan od glavnih pjesnika u okviru tzv. ,,agitprop“ pokreta, koji je koristio poeziju kao sredstvo za propagiranje revolucionarnih ideja. U svojoj četrnaestoj godini se zaljubio u Marksizam, a ta ljubav je trajala sve do Lenjinove smrti 1924. godine. Lenjin je za Majakovskog bio uzvišeno biće čiju je sliku imao iznad svog kreveta. Takođe, mu je u više navrata posvetio i svoje stihove. 

Bio je bio poznat po svom radikalnom i revolucionarnom stilu pjesništva, koji je uključivao korištenje jezika sa svakodnevnog života, kao i korištenje jezika radničke klase. Njegove pjesme su bile oštre i direktne, a često su se bavile temama kao što su ljudska prava, društvena nepravda i borba protiv kapitalizma.

U periodu od 1917. do 1928. godine Majakovski je bio na vrhuncu svoje slave. Jedna od najpoznatijih pjesama Majakovskog je 150,000,000 bavi se temom o klasnom ratu i borbi radničke klase. Pjesma je imala veliki uticaj na rusko društvo u vrijeme njenog objavljivanja i još uvijek se smatra jednom od najvažnijih revolucionarnih pjesama u Rusiji. Putovao je po Rusiji i čitao svoja djela, te je tako sticao veliki broj fanova. Svi su željeli da se druže i budu u prisustvu velikog pjesnika. Putovao je i po svijetu. Mnogo vremena je proveo i u Americi, gdje je na različitim okupljanjima pričao o životu u Sovjetskom savezu. Ateista, revolucionar i borac za pravdu smatrao je da svaki čovjek treba dobro da živi, te se u svom stvaralaštvu borio protiv kapitalizma. 

Nakon Lenjinove smrti i dolaskom Staljina na vlast njegov odnos sa vladajućim režimom postao je kompleksan. On je često kritikovao one koji su koristili revoluciju za svoje vlastite interese, što je dovelo do sukoba sa vlastima. Nije mu se dopadao svijet koji je početkom tridesetih godina vidio oko sebe.

Ljubav i revolucija: veza između Majakovskog i Lili Brik

Bio je takođe bio poznat po svom burnom privatnom životu, uključujući i vezu sa Lili Brik, koja je bila poznata ruska intelektualka i glumica. Njihova veza bila je vrlo burna i često je prelazila granice između ljubavi i prijateljstva. Brik je takođe bila u braku sa Majakovskijevim prijateljem, Osipom Brikom, što je dodatno komplikovalo njihov odnos. Volio je Lili, a Lili je voljela Osipa. Majakovski je napisao mnogo pjesama o svom odnosu sa Lili Brik, uključujući i poznate „Oda Lili Brik“ i „Lili Brik“, u kojima je izrazio svoja osjećanja prema njoj. Njegove pjesme o Lili Brik su često bile emotivne i prepune različitih osjećanja.

Samoubistvo velikog pjesnika: završetak života

Vladimir Majakovski preminuo je 14. marta 1930. godine u samoubistvu. Njegova smrt izazvala je šok i tugu među njegovim prijateljima i obožavateljima. On je izvršio samoubistvo tako što je ispucao metak u svoj glavu u svom stanu u Moskvi. Njegovo samoubistvo je bilo iznenadno i njegovi prijatelji su se čudili zašto je to učinio, budući da nije dao nikakve indikacije da je bio u depresiji ili da je bio nesretan. Neki su spekulisali da je to bio politički čin, povezan sa njegovim revolucionarnim aktivnostima, dok su drugi smatrali da je to bilo posljedica njegove burne veze sa Lili Brik.

Postoji takođe i teorija da je to i djelo režima, koji se od 1930. godine itekako urotio protiv pjesnika. Majakovski je 12. aprila te godina posljednji put viđen u javnosti , a samo dva dana nakon toga je njegova partnerka Veronika Polonoskaya čula pucanj iza zatvorenih vrata. Pored toga pronašla je i oproštajno pismo.

Njegova sahrana 17. aprila 1930. godine bila, nakon Lenjinove i Staljinove sahrane, jedna od najvećih sahrana u istoriji. Smatra se da je na njoj prisustvovalo oko 150.000 ljudi.

Nakon njegove smrti mnogi su špekulisali o samoubistvu pjesnika. Navodno meci pronađeni u tijelu pjesnika nisu odgovarali kalibru pištolja koji je pronađen pored tijela pjesnika, a komšije su svjedočile kako su čuli dva ispaljena hica. Ovakva smrt često je pripajana državnim službama i Sovjetskom Savezu. Ipak, misterija njegove smrti ni danas nije riješena.

Brodovi –
i oni u luke se sliše.
Vozovi – na stanicu teraju i oni.
A mene ka tebi nešto tim više –
jer volim –
vuče i goni.
Puškinov vitez u podrum se skriva,
cicija u svome novcu da uživa.
Tako ti se vraćam
ja, draga, predano
Moje je to srce,
s divljenjem ga gledam.
i gar
sa sebe spira, brije se i mije.
Tako i ja,
tebi vraćajući se,
zar
ne odlazim kući,
zar nije?!
Konačnoj se vraćamo meti.
Smrtne zemaljsko naručje veže
Tako
tek što rastanemo se
ja i ti,
nepokolebljivo ti
težim.