Pablo Pikaso je bez sumnje jedan od najpoznatijih slikara današnjice. Čovjek čije je puno ime Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno de los Remedios Crispín Cipriano de la Santísima Trinidad Ruíz y Picasso ušao je u Ginisovu knjigu rekorda kao najproduktivniji slikar u istoriji umjetnosti. Stvorio je između 1.300 i 1.900 slika u periodu od prve nastave likovne umjetnosti, kada je imao 7 godina i smrti u 91. godini. Međutim, ono što najviše fascinira kod ovog umjetnika nije zapravo kvantitet ili broj naslikanih slika, nego kvalitet i majstorstvo koje se krije iza njih. Prema izvoru ideelart.com ovo su neke od najpopularnijih i najtraženijih Pikasovih slika na internetu, hronološki prikazanih po periodima njegovog stvaralaštva. Aukcijska vrijednost njegovih 363 djela koja spadaju u najskuplja svjetska djela vizuelne umjetnosti na listi „Top-5000“ procjenjuje se na 3465,228 miliona dolara. Prosječna aukcijska cijena Pikasovih djela iznosi 9.546 miliona dolara.
Stari gitarista (1903)
U „Plavom periodu“, koji je trajao od 1901. do 1904. godine dominirala je, kako i sam naziv kaže, plava boja. Pikaso je svoj izbor plave boje pripisao depresiji u kojoj se nalazio poslije smrti svog dragog prijatelja Carlosa Casagemasa, koji je izvršio samoubistvo u jednom pariškom café-u. Upravo iz ovog perioda stvaralaštva Pikaso je izdvojio sliku „Stari gitarista“ kao njemu omiljenu.
Dječak sa lulom (1905)
Pikaso se 1904. zaljubio u Fernande Oliviera i na dva duboka načina izmijenio smjer svog stila. Prvo, u prelasku od tuge do romantike, prestao je da se slika u plavim nijansama i prešao je na nijanse ružičaste. Drugo, prešao je s pažljivog prikazivanja ljudskog oblika u više stilizovane ljudske prikaze. Najpoznatiji primjer iz tog perioda je Dječak sa lulom.
Les Demoiselles d’Avignon (1907)
Pikaso u „Afričkom periodu“ stvara pod uticajem djela afričkih narodnih umjetnika, posebno njihovih maski, oslobodio se potrebe da na tradicionalan način predstavlja ljudska lica. Takođe nadahnula su ga i djela Pola Cezanea, koji je umro 1906. Za to vrijeme brzih eksperimentisanja sa slikarstvom, Pikaso je značajno smanjio vizuelni jezik svojih slika, sve više naginjući apstrakciji.
Najznačajnija slika iz tog razdoblja je „Les Demoiselles d’Avignon“, koja se smatra protokubističkim, jer sadrži sve bitne elemente koji bi na kraju trebali definisati taj stil.
Still Life with Chair Caning (1912)
Kubizam je bio jedan od najuticajnijih pokreta u istoriji apstraktne umjetnosti, a Pikaso se smatra tvorcem ovog stila, koji je kombinovao dvodimenzionalnost s višestrukim perspektivama i svođenjem motiva na geometrijske oblike. Osim što su izmislili kubizam, Picasso i njegov savremenik Georg Brak istovremeno su počeli eksperimentisati dodajući u svoja djela detritus poput rezanog papira, konopa i tkanina. Jedno od Pikasovih najpoznatijih djela iz tog doba, „Still life with chair Caning“, osim što je djelomično kubističko djelo, predstavlja i izum kolaža.
Portret Olge na stolici
U periodu „Neoklasicizma“, malo prije kraja Prvog svjetskog rata, Pikaso se oženio prvom suprugom Olgom Khokhlovu. Olga je bila baletna plesačica, s kojom se Pikaso upoznao dok je dizajnirao komplete i kostime za produkciju Parade. Poslijeratni društveni krugovi u kojima su se Pikaso i Olga kretali, doprinijeli su još jednoj evoluciji Pikasovih djela. Njegovo stvaralaštvo se tada kretalo od kubizma, pa sve do klasičnog stvaralaštva. Savršen primjer te evolucije u stilu je slika njegove supruge koju je naslikao 1918. godine.
Figure pokraj moja (1931)
Početkom ranih 1920-ih počeo je cvjetati nadrealizam u svim umjetnostima. Kao i mnogi slikari toga vremena, Pikaso je bio duboko zainteresovan za nadrealističke teorije, koje su pokušale uskladiti život iz snova čovječanstva sa stvarnošću. Neka Pikasova rana nadrealistička djela uključena su u ono što neki nazivaju njegovim „razdobljem kostiju“ u kome je predstavljao ljudske figure kao podsećanje na groteskne kolekcije fragmenata kosti. Ovaj period u njegovom stvaralaštvu trajao je od 1928. do 1948. godine.
Gernika (1937)
Od 1936. do 1939. godine Španija je bila u stanju građanskog rata između nacionalističkih i republikanskih snaga. Nacionalisti su bili izjednačeni sa fašističkim silama u Njemačkoj i Italiji. U proljeće 1937. njemački i italijanski avioni bombardovali su baskijsko selo Gerniku (Guernicu) na zahtjev španskih nacionalista. Ovo je bio prvi put da su moderne vazdušne snage napale nenaoružano civilno stanovništvo. Ranije te godine, španski republikanci naručili od Pikasa da naslika mural za Svjetski sajam u Parizu 1937. godine. Djelo koje je Pikaso kreirao za sajam izrazilo je njegova osjećanja prema bombardovanju. Nazvana Gernika, prikazuje gomilu upletenih tijela u agoniji među urbanim ruševinama. Smatra se njegovim remek-djelom. Djelo miješa različite estetske pristupe, od kubizma do ne-klasicizma do nadrealizma. Njegova upotreba crne, bijele i sive evocira fotografije vijesti, referencirajući njegovu ranu upotrebu isječaka vijesti u svojim kolažima i zamaglivši granicu između umjetnosti i novinarstva. Ovo je ujedno i moje omiljeno djelo ovog velikog slikara. A na svoju životnu sreću, imala sam priliku i da je vidim uživo u muzeju Reina Sofia u Madridu.
Žaklina sa cvijećem (1954)
Sve do smrti 1973. Pikaso je nastavio stvarati često vraćajući se metodama i stilovima koje je istraživao ranije u životu. Postao je najpoznatiji svjetski umjetnik za svog života i imao je zadatak da stvori sve od velikih djela do uobičajenih kućanskih predmeta. Godine 1953. upoznao je ženu koja će mu postati druga supruga Žaklina (Jacqueline) Roque. Pikaso je tada imao 72 godine; Jacqueline je imala 27. Njegova slika iz 1954. godine primjer je zrele estetike majstora umjetnika na vrhuncu uspjeha.