Kada se radi o ruskoj književnosti, postoji nekoliko imena koja se uvijek ponavljaju i ona koja su zaista najzvučnija. Ovoga puta, voljela bih da vam predstavim još nekoliko genijalaca ruske književnosti, za koje svijet nekim čudnim sticajem okolnosti, nije čuo. Pa hajdemo:

• Aleksej Nikolajevič Tolstoj

Ne, on nije onaj Tolstoj na kojeg ste mislili. Aleksej je bio sin grofa Nikolaja Aleksandroviča Tolstoja (1849–1900) i Aleksandre Leontijevne Turgenjeve (1854–1906). Njegova majka je bila unuka Nikolaja Turgenjeva i rođaka poznatog ruskog pisca Ivana Turgenjeva. Njegov otac pripadao je porodici Tolstoja ruskih plemića i bio je udaljeni rođak Lava Tolstoja.

Pod nadimkom Drug grof, bio je ruski i sovjetski pisac koji je pisao u mnogim žanrovima, ali se specijalizovao za naučnu fantastiku i istorijske romane. Tokom Drugog svjetskog rata služio je u Vanrednoj državnoj komisiji 1942-1947. Ona je utvrdila masovno istrebljenje ljudi u kombijima sa gasom od strane njemačkih okupatora. Tokom Nirnberškog suđenja nacističkim ratnim zločincima sovjetski tužioci prepoznali su njegov rad u istrazi zločina počinjenih u regiji Stavropol. Bio je stvarno genije. Sada kada vam neko spomene da postoji jedan jedini ruski pisac Tolstoj, vi recite: Ne, zapravo postoje dvojica.

• Jevgeniji Ivanovič Zamjatin

Takođe pisac naučne fantastike, ali prožet političkom satirom.

Najpoznatiji je po romanu „Mi“ iz 1921. godine, priči smještenoj u distopijskoj policijskoj državi. Iako je bio istaknuti stari boljševik, Zamjatin je bio duboko uznemiren politikom koju je sprovodila Komunistička partija Sovjetskog Saveza nakon Oktobarske revolucije.

1921. godine „Mi“ je postalo prvo djelo koje je sovjetski odbor za cenzuru zabranio. Na kraju je Zamjatin prošvercao knjigu na zapad radi objavljivanja. Ovo je izazvalo veliko ogorčenje u partiji što je prouzrokovalo zahtjev za progonstvom iz njegove domovine. Zbog njegove upotrebe literature za kritiku sovjetskog društva, Zamjatin je nazvan jednim od prvih sovjetskih disidenata.

• Ana Andrejevna Ahmatova

Ne varate se, jeste žena. I znate šta još? Predivna pjesnikinja.

Bila je jedna od najznačajnijih ruskih pjesnikinja 20. vijeka. Ušla je u uži izbor za Nobelovu nagradu 1965. godine.

Rad Ahmatove kreće se od kratkih lirskih pjesama do zamršeno strukturiranih ciklusa, poput Rekvijema (1935–40), njenog tragičnog remek-djela o staljinističkom teroru. Njen stil, koji karakteriše ekonomičnost i emocionalna suzdržanost, bio je nevjerovatno originalan i prepoznatljiv za njene savremenike. Snažan i jasan ženski glas udario je novi akord u ruskoj poeziji. Za njeno pisanje može se reći da se dijeli u dva perioda- rano stvaralaštvo (1912–25) i njezino kasnije stvaralaštvo (od oko 1936. do smrti). Njen rad su takođe osudile i cenzurisale staljinističke vlasti, a zapažena je po tome što je odlučila da ne emigrira i što je ostala u Sovjetskom Savezu, djelujući kao svjedok događaja oko sebe. Njene višegodišnje teme uključuju meditacije o vremenu i sjećanju na te poteškoće življenja i pisanja u sjeni staljinizma.

Meni je ona fascinantna, prije svega jer nam pruža jednu drugu perspektivu istorije koja je jako bitna za shvatanje ukupne slike.

• Aleksandar Stepanovič Grin

Ruski pisac, zapažen po romantičnim romanima i kratkim pričama, uglavnom smještenim u neimenovanim zemljama mašte sa evropskim ili latinoameričkim karakteristikama (Grinovi fanovi ovu zemlju često nazivaju Grinlandia). Većina njegovih djela govori o moru, avanturama i ljubavi. Jedan period svog života Grin je živio kao vagabond. Radio je kao mornar, rudar zlata, građevinski radnik, ali često se našao bez posla i izdržavao se prosjačenjem i zahvaljujući novcu koji mu je poslao otac.

Nakon pridruživanja ruskoj vojsci, postao je član Socijalističke revolucionarne stranke, uhapšen i bio je u zatvoru zbog „revolucionarne propagande“. Njegova prva kratka priča objavljena je u novinama 1906. Iste godine uhapšen je u Sankt Peterburgu i osuđen na četiri godine progonstva u udaljenom području guvernorata Tobolsk. Međutim, vrlo brzo po dolasku u Tobolsk, Grin je pobjegao i vratio se u Petersburg da živi ilegalno. Ponovo je uhapšen 1910. i poslan da živi u Arhangelskoj guvernorati. Zamislite takav život :). Ženio se dva puta.

U kasnim danima Grinove romantične vizije bile su u oštrom sukobu s glavnom sovjetskom književnošću. Izdavači u Moskvi i Lenjingradu odbili su uzeti u obzir njegove romantične zapise, a Grin i njegova supruga živjeli su u siromaštvu. Grin je bolovao od alkoholizma i tuberkuloze što mu je na kraju uništilo zdravlje. Umro je od raka želuca 1932. godine.

• Marina Ivanovna Cvetaeva

Ne bih mogla, a da ne pišem o svojoj omiljenoj ruskoj pjesnikinji. Njeno djelo smatra se jednim od najvećih u ruskoj književnosti dvadesetog vijeka. Proživjela je i pisala o ruskoj revoluciji 1917. i moskovskoj gladi koja je uslijedila. U pokušaju da spasi kćerku Irinu od gladi, smjestila ju je u državno sirotište 1919. godine, gdje je djevojčica ipak umrla od gladi. Tsvetaeva je napustila Rusiju 1922. godine i živjela sa svojom porodicom u rastućem siromaštvu u Parizu, Berlinu i Pragu prije nego što se vratila u Moskvu 1939. Njen suprug Sergej Efron i kćer Ariadna Èfron (Alya) uhapšeni su zbog špijunaže 1941. godine; njen muž je pogubljen. Tsvetaeva je izvršila samoubistvo 1941. godine.

Kao lirsku pjesnikinju, njezina strast i odvažno jezičko eksperimentisanje označavaju je kao upečatljivog ljetopisca svog vremena i dubina ljudskog stanja. Bila je nevjerovatno talentovana, a pisala je na ruskom, francuskom i njemačkom.

Ovaj članak završila bih sa njenim citatom:

 Zaljubljuješ se samo u strano, srodno – voliš.